Paradontoza (zapalenie przyzębia) to groźna i uciążliwa przypadłość, która może przytrafić się każdemu. Najczęściej dotyka ona osób, które nie dbają należycie o higienę jamy ustnej. Jednakże można mieć także wrodzone predyspozycje do paradontozy.

Paradontoza jest po próchnicy jednym z najczęstszych schorzeń jamy ustnej, które dotyka Polaków.

Ważne! W Polsce na paradontozę choruje niemal 70% społeczeństwa.

Nieleczona paradontoza może prowadzić do niszczenia struktur utrzymujących zęby w zębodole i w efekcie powodować ich przedwczesną utratę.

Przyczyny

Choroba ma swoje podłoże w niewłaściwej higienie jamy ustnej i w złym szczotkowaniu zębów. Tworząca się na zębach płytka nazębna, która przeistacza się w osad, a następnie w kamień nazębny, powoduje przewlekłe stany zapalne dziąseł oraz przyzębia (tkanek otaczających zęby i utrzymujących je w zębodole).

Wśród przyczyn powstawania schorzenia wymienia się także:

• nieprawidłowy skład śliny,
• osłabiony układ odpornościowy,
• czynniki genetyczne.

Ważne! Postępujący stan zapalny prowadzi do niszczenia tkanek, co powoduje, że zęby są coraz słabiej osadzone w zębodole.

Objawy

Pierwszymi objawami, które mogą sugerować zapalenie przyzębia, są obnażone szyjki zębowe. Ponadto równocześnie może pojawić się także zapalenie dziąseł.

Ważne! Wiele osób symptomy paradontozy myli z podrażnieniami wywołanymi używaniem ostrej szczoteczki bądź urazami mechanicznymi. Jednakże w takich przypadkach dolegliwości szybko mijają.

W przypadku nierozpoczęcia odpowiedniego leczenia schorzenie dalej się rozwija. Dochodzi do sukcesywnej utraty kości, na których osadzone są zęby (kości wyrostka zębodołowego). Wiąże się to z utratą aparatu wieszadłowego zębów.

W miarę postępowania choroby objawy stają się bardziej wyraźne:

• przykry zapach z ust (efekt procesów gnilnych wywołanych przez namnażające się bakterie),
• nadwrażliwość zębów,
• obrzęk dziąseł,
• krwawienie oraz ból dziąseł,
• rozchwianie zębów.

Jak wyleczyć przypadłość?

Regularne wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym pozwolą na wczesne wykrycie zmian chorobowych i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Ważne! Rozpoczęcie leczenia w porę jest niezmiernie istotne, dzięki temu można zahamować chorobę i uniknąć poważnych komplikacji w przyszłości.

Leczenie rozpoczyna się od diagnostyki i oceniania przez lekarza stomatologa stopnia zaawansowania paradontozy. Wykonywane są w tym celu badania przy użyciu cyfrowej sondy periodontologicznej PA-ON, która pozwala na rozpoznanie chorób przyzębia na ich wczesnym etapie.

W zależności od stopnia zaawansowania choroby stosuje się różne formy lecznicze.

W początkowej fazie paradontozy:

• stomatolog doradza odpowiedni dobór szczoteczki do zębów i instruuje, jak prawidłowo szczotkować zęby (m.in. wykonywanie szczoteczką ruchów obrotowo-wymiatających), a także jak powinna wyglądać prawidłowa higiena jamy ustnej (m.in. używanie nici dentystycznych, płynów do płukania jamy ustnej),
• w przypadku widocznego osadu wykonywany jest zabieg higienizacyjny (dokładne usunięcie osadu oraz kamienia nazębnego, polerowanie powierzchni zębów i zabezpieczenie ich przed ponownym tworzeniem się osadu), następnie czyszczenie kieszonek przyzębnych. Po zakończeniu procedury większość pacjentów przyjmuje antybiotyki (tabletki bądź maści), które skutecznie eliminują osiadłe bakterie.

W zaawansowanej paradontozie konieczna jest regeneracja tkanek przyzębia. Do przeprowadzanych zabiegów należą:

• kiretaż (oczyszczanie kieszonek zębowych z kamienia nazębnego),
• gingiwektomia (zmniejszenie masy dziąsła),
• operacja płatowa (usunięcie ogniska zapalnego przez dostanie się do kości),
• zabiegi korekty dziąsła oraz kości.

Ważne! W przypadku znacznego uszkodzenia ozębnej może być konieczny zabieg szynowania – tymczasowe wytworzenie pewnego rodzaju rusztowania, które stabilizuje chwiejące się zęby. Rusztowanie zostaje usunięte, gdy wygojone zostaną zmiany w obrębie dziąseł.