Procedura odbudowy brakującego uzębienia jest o wiele łatwiejsza w przypadku, gdy pacjent posiada jeszcze własne zęby. Zachowanie naturalnego uzębienia stwarza bowiem sposobność umocowania mostu protetycznego bądź protezy ruchomej.

Most protetyczny (rodzaj protezy stałej) i proteza ruchoma różnią się od siebie. Obydwie alternatywy uzupełnień protetycznych charakteryzują się zarówno zaletami jak i wadami.

Most protetyczny

Most protetyczny należy do uzupełnień protetycznych, które pozwalają na wypełnienie luki w łuku zębowym. Charakterystyczny most protetyczny tworzą korony protetyczne osadzone na zębach filarowych (w tym także na implantach stomatologicznych), które połączone są z przęsłem lub przęsłami (sztuczne uzębienie zastępujące braki zębowe).

Zanim dojdzie do osadzenia mostu protetycznego, niezbędne jest oszlifowanie zębów filarowych, na których następnie zostanie ów most zacementowany.

Ważne!

Założenie tej formy uzupełnienia protetycznego jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pacjent posiada własne uzębienie po lewej, jak i po prawej stronie luki zębowej.

Most protetyczny wykonuje się ze stopu metali lub licowany jest akrylem (most tymczasowy), kompozytem jak i ceramiką. Tworzy się także mosty ceramiczne łączone włóknem szklanym i mosty na podbudowie cyrkonowej, licowanej ceramiką.

Most protetyczny na stałe mocowany na zębach gwarantuje nie tylko dobry efekt kosmetyczny, ale co najważniejsze – umożliwia fizjologiczny rozkład sił żucia. Chodzi tutaj o siły okluzyjne, które są przenoszone dzięki mostom na wyrostek zębodołowy kości żuchwy bądź szczęki (proces jej utraty staje się wolniejszy niż ma to miejsce u osób, które nie zdecydowały się na odbudowę protetyczną). Co bardzo istotne, most protetyczny zmniejsza odczucia uwierania czy problemy z prawidłową wymową.

Wskazania:  

• odpowiednia ilość dobrych jakościowo filarów
• przeciwdziałanie zanikowi kości szczęki
• unikanie m.in. próchnicy (wywołanej gromadzeniem się zalegającego jedzenia w miejscach braków zębowych)
• unikanie przemieszczenia zębów (zamknięcie miejsca po brakującym zębie)
• unieruchomienie zębów z paradontopatiami
• estetyka

Przeciwskazania:

• odbudowa zbyt dużej przestrzeni braków zębów
• niemożliwość obciążenia zębów filarowych
• znaczny zanik wyrostka zębodołowego
• okluzja mostu z zębami przeciwstawnymi jedynie na pewnym odcinku

Zalety:

• możliwość odbudowy długich braków w łukach zębowych
• poprawa warunków estetycznych oraz artykulacyjnych
• trwałość i wytrzymałość
• możliwość zastosowania także dla zębów zniszczonych

Wady:

• konieczność oszlifowania zębów filarowych (ryzyko uszkodzenia i potrzeba leczenia kanałowego)
• spore ubytki tkanek filarów (leczenie inwazyjne)

Proteza ruchoma

Protezy ruchome są alternatywą dla tych pacjentów, u których rozmieszczenie bądź ilość zębów jest niewystarczająca do wykonania protezy stałej. Ta forma uzupełnienia protetycznego charakteryzuje się tym, że pacjent może ją samodzielnie zakładać oraz zdejmować.

Do ruchomych protez zębowych zalicza się:

• protezy częściowe
• całkowite protezy osiadające
• uzupełnienia szkieletowe
• protezy nakładkowe
• protezy klamrowe i bezklamrowe

Niestety tradycyjna proteza ruchoma ma liczne mankamenty, które składają się na jakość jej użytkowania:

• jest niestabilna
• przeszkadza w oddychaniu (przy małej ilości śliny wywołuje objaw suchości w ustach, czego efektem jest słabe przyleganie protezy)
• noszenie wpływa na obniżenie odczuć smakowych (uniemożliwia spożywanie twardych produktów m.in. orzechów)

Ruchoma proteza utrzymywana jest wyłącznie na dziąsłach, na nie wywierany jest także główny nacisk w trakcie przeżuwania pokarmów. Powoduje to, że pacjent ma tylko 25% wyjściowej siły żucia, jaką miałby w sytuacji posiadania własnego uzębienia.

Spożywanie zbyt twardych produktów może skończyć się pęknięciem lub złamaniem protezy.

Ważne!

Proteza ruchoma opiera się na dziąsłach bądź na dziąsłach i pozostałych zębach – powoduje to z czasem przeciążenie kości, co wywołuje jej resorpcję. Wraz z procesem zaniku wyrostka zębodołowego proteza coraz bardziej „osiada”, w efekcie wrzyna się coraz bardziej w dziąsło, powodując dyskomfort w postaci bólu.

Zalety:

• szybkość jej wykonania
• możliwość dostawienia zęba do protezy
• niska cena

Wady:

• utrata kości (po wieloletnim użytkowaniu)
• możliwość rozchwiania zębów (w przypadku, gdy proteza jest częściowa)
• gorsze utrzymanie
• trudność w przystosowaniu się do jej noszenia
• warunki do rozwoju grzybicy (odkładające się resztki pożywienia na protezie)

Wybór odpowiedniego uzupełnienia protetycznego jest uwarunkowany indywidualnymi potrzebami każdego pacjenta.