Cyfrowe zdjęcia panoramiczne i cefalometryczne zębów dla nowoczesnej stomatologii stanowią podstawę diagnostyki. Dostarczają informacji niezbędnych do planowania leczenia we wszystkich dziedzinach stomatologii, w tym dla ortodoncji.

Radiowizjografia cyfrowa, dzięki której możliwe jest wykonywanie m.in. zdjęć panoramicznych oraz cefalometrycznych zębów, pozwala na nowe możliwości diagnozowania i leczenia w stomatologii. Oba rodzaje wymienionych zdjęć są niezmiernie istotne w diagnozowaniu ortodontycznym, m.in. przy określaniu wad zgryzu.

Zdjęcia panoramiczne – charakterystyka

Zdjęcie panoramiczne zębów nazywane panoramą bądź ortopantomogramem (OPG) jest w diagnostyce metodą badania panoramicznego obrazu:

• wszystkich zębów,
• kości szczęki,
• żuchwy,
• stawów,
• zatok.

Zdjęcie panoramiczne zębów ukazuje wszystkie cztery części uzębienia opisywane jako kwadraty: prawy (R) górny i dolny oraz lewy (L) górny i dolny. W celu łatwej identyfikacji zdjęcia na pantomogramie numeruje się od 1 do 8, począwszy od zębów położonych na środku zdjęcia.

Przez wzgląd na kompleksowe obrazowanie zdjęcie panoramiczne to nieocenione narzędzie przy planowaniu leczenia stomatologicznego, które umożliwia natychmiastową diagnozę.

Zdjęcie pozwala na ocenę niewidocznych w badaniu pacjenta struktur:

• zawiązków zębów,
• zębów przed wyrżnięciem,
• zębów zatrzymanych oraz korzeni.

Ważne! Rentgen panoramiczny zębów jest niezbędny do prawidłowego diagnozowania wad zgryzu i następującego po nim przygotowania planu leczenia ortodontycznego.

Zdjęcia cefalometryczne – charakterystyka

Cefalometrią nazywa się jedną z odmian zdjęcia RTG czaszki w pozycji bocznej. Badanie obrazowe tego typu wykonuje się najczęściej w diagnostyce wad zgryzu, przy planowaniu leczenia ortodontycznego oraz z racji kontrolowania przebiegu leczenia i oceny uzyskanych rezultatów.

Zdjęcie cefalometryczne obrazuje:

• czaszkę,
• tkanki twarde oraz miękkie twarzy,
• podniebienie twarde i zatoki przynosowe.

Ważne! Dzięki zdjęciu cefalometrycznemu ortodonta może ocenić wzrost kostny pacjenta, ustalić anatomiczne przyczyny wad zgryzu oraz dokonać pomiarów niezbędnych do opracowania planu leczenia.